In dit afstudeeronderzoek uit 1989, onderzoekt Simon Lelieveldt hoe de technische en juridische inrichting van het elektronisch betalen op elkaar aansluiten. Hij ontleedt het koop- en betaalproces in functionele componenten om vervolgens daarvan te onderzoeken welke standaarden bestaan en welke juridische regels van toepassing zijn.
Zijn conclusie, gedateerd april 1989, is dat de gevolgen van systeemstoring, faillietverklaring, verlies van betaalpas en registratie en bewijsvoerig nog beter geregeld kunnen worden. Voor wat betreft de thema’s registratie, bewijs en verlies van betaalpas is daar kort na de scriptie werd gepubliceerd verandering in gekomen door de aanname van met de Consumentenbond afgestemde voorwaarden.